Dvojica lidera su imali redovnu i toplu prepisku, koja se nije prekidala sve do kraja rata, iako je Ukrajinac već 1942. godine priznavao da su u nacističkoj Novoj Evropi Ukrajinci u različitoj kategoriji od NDH, shvativši da Nijemcima ni na pamet ne pada da organizuju Ukrajinu kao samostalnu državu

U ovoj seriji je objavljena epizoda Uljudba, bavila se društvenim u kulturnim dešavanjima u NDH-a , Hrvoje Klasić je grdno pogrešio što nije angažovao Gorčina Stojanovića kao konsultanta, verovatno bi ovaj izuzetni poduhvat dobio na vrednosti i postigao veći uljudbeni dojam i poputbinu

U poslednje vreme sve je više praznih kuća u kojima su živeli i Hrvati. U potrazi za zaposlenjem mnogi su iskoristili članstvo Hrvatske u EU i napustili Hrvatsku. Ostala su napuštena sela po kojima slobodno se kreću divlje životinje koji su jedini stalni stanovnici ovih mesta

Vladimir Jagar je primjer greške koju ni sad nije kasno ispraviti. Treba vidjeti gdje su Jagarova djeca, unučad, kako žive. Pitati šta im treba, kako država može pomoći. Vojska Srbije mora uvesti orden ili nagradu koja će se zvati po Vladimiru Jagaru. Jagar je više pomogao Srbima nego stotine srpskih oficira koji su se razbježali iz Hrvatske i BiH. O njemu nije snimljen film

Po meni, iako to nije moja ideja jer ju je prije više godina iznio gospodin Vladimir Umeljić, ta riječ bi trebala biti Srbocid. Jer, takav sadržaj bi jasno određivao koji zločin je izvršen, nad kojim narodom je izvršen, kao i ko, gdje, kada i na koji način je sve to učinio

Stvarni nosioci pokretačkog duha Vojvođanskog kluba su tokom devedesetih godina prošlog veka bili Veselin Lazić i Slobodan Jovanović. Svu delatnost su pripadnici Vojvođanskog kluba vrlo slobodno vršili u doba vladavine Slobodana Miloševića.

 Zulfo Tursunović, ubica nožem čije se ime pominje, je bio major Armije BiH. Kakva Armija takvi i majori! Pre rata je major Zulfo bio nepismeni i neotesani seoski nasilnik koji je osuđen na višegodišnju robiju zato što je u kafani ubio nožem dvojicu ljudi. U toku rata, kao zamenik komandanta, učestvovao je u većini zločina počinjenih nad srpskim civilima

Odnosom srpskih institucija i medija prema utamničenom pukovniku koji se 1991. nije latio pasoša nego ostao sa porodicom da služi narodu u ratom zahvaćenom zavičaju, šalje se jasna poruka onima od kojih se očekuje, ne daj Bože ako zatreba, da brane Srpsku i/ili Srbiju.

Svima odzvanja u glavi refren Bajagine pesme „Godine prolaze  mi stojimo“, a koji bi za Srbe iz Hrvatske mogao glasiti „Godine prolaze mi nestajemo“

 Adil Zulfikarpašić, rođen 1921. u Foči, zapravo je iz bratstva Čengića koji po njegovom priznanju vode poreklo od Isfendijar-bega iz Ak Kojunlua, turkmenske države sa područja današnjeg Azerbejdžana, Iraka i istočne Turske, koju su pokorile Osmanlije. Tom prilikom Isfendijar-beg i njegova porodica preseljeni su u grad Čangru u Anadoliji, a njegov sin Kara Osman-han 1550. biva poslan u Bosnu. Neko vreme su se po mestu porekla zvali Čangrlićima, što je kasnije promenjeno u Čengić. Ovo je posebno interesantno između ostalog i zato što pristalice neobošnjaštva rado Srbima prebacuju da su „turska kopilad“ dok su oni navodno „čiste krvi“