Dva veka sekularizma i naučnog redukcionizma dovela do toga da nismo u stanju da prepoznamo čudo kada ga vidimo.

Osnovano je pitanje: zašto SPC ćuti? Celokupna nesreća Srbije i srpskog naroda – odbačeno KiM, prodaja zemlje strancima, uništavanje poljoprivrede, razaranje školstva i obrazovanja na svim nivoima, korumpirana gradnja koja odnosi ljudske živote – prolazi pored crkvene tišine

Dok je ovog manastira, znaćemo i u budućim vremenima kako smo se zvali, kojim smo jezikom govorili i pismom pisali, a sve to sećajući se kneza Stefana Nemanjića, igumana Tome, Vukića Vučetića i svih Božjih ljudi Morače – do Patrijarha Gavrila Dožića i Mitropolita Amfilohija Radovića, koji behu deca Istočnih Brda i konaka ove svetinje, srpstva i pravoslavlja.

Zbog toga Crkva i danas diže svoj glas i iznova ukazuje na neistine, u domaćem i globalnom javnom prostoru, čiji je cilj istorijski revizionizam kojim bi se dao legitimitet nebivaloj istorijskoj inverziji

Odvojenost Crkve od države nikako ne može značiti „zid podele između Crkve i države“. Istorija srpske države i istorija Srpske Crkve tj. naroda, je jedna te ista istorija

U autokolonijalnom delu naše javnosti izvršena je normalizacija bestidnosti, a najbolji primer toga je odnos prema Srpskoj pravoslavnoj crkvi

Svetogorci kažu da je Martinos uvek stajao na strani monaha, ali po svemu sudeći, malo je verovatno da će carigradski patrijarh Vartolomej ostaviti ovu osobu na mestu upravnika Svete Gore jer ima mnogo stvari koje "treba rešiti", a za to je potreban neprincipijelan i beskrupulozan službenik kakvih ima mnogo u zalihama Stejt departmenta

Odavno je poznata "Doktrina američke borbe protiv Istoka" čiji je kreator direktor CIA Alen Dals (Allen Welsh Dulles, prvi civilni direktor CIA) u kojoj su navedene smernice kako da se razore tradicionalne vrednosti koje su prisutne u pravoslavnim zemljama, tj. da se ugasi nacionalna svest njihovih građana i slomi vojna moć i duh slovenskih naroda i njihovih država.

Lavra je, po sebi, nama nepojamna: ne postoji pandan u našoj, srpskoj, identitetskoj geografiji. Možda da zamislimo da u kompleksu veličine Vračara kao opštine istovremeno stoje, okruženi zidinama, Petrova crkva, Studenica, Gračanica, Žiča, Manasija, Ostrog, Cetinje i Hram Svetog Save i Hristovog Vaskrsenja

Episkopat SPC ne čini uslugu Vučiću podržavajući ga. Naprotiv. Uslugu bi mogao da mu učini da ga prizove na pokajanje, na djelatno preumljenje, na popravku svoga života, i da mu objasni da se čovjekov život ne završava u ovom svijetu, materijalnom, dimenzionom i vremenom. Ako prihvati, jedna duša biće spasena za vječni život. Ako neće, na episkopatu tu nema krivice