U Podgorici služen parastos i održan molitveni skup žrtavama NATO agresije; Mitropolit Amfilohije: Istinska Evropa umrla je u Prištini

 Njegovo visokopreosveštenstvo Arhiepiskop cetinjski Mitropolit crnogorsko-primorski g. Amfilohije služio  je sinoć, 24. marta, sa sveštenstvom parastos žrtvama NATO agresije u Sabornom hramu Hristovog Vaskrsenja u Podgorici. Time je simbolično u 19:45 časova, kada su pale prve bombe na našu zemlju 1999. godine, počeo molitveni skup pod nazivom ,,Počelo je 24. marta 1999.  20 godina i dalje nas ubijaju karcinomi, leukemije, smrtonosnost novorođenčadi“.

Igor Damjanović kordinator Mirovnog pokreta ,,Ne u rat, ne u NATO“ je istakao da ovaj pokret u Crnoj Gori ima dvije obaveze. Prva je prema našim slavnim precima koji su 27. marta 1941. odbili Hitlerov Trojni pakt i već u maju u Srbiji i 13 jula u Crnoj Gori, podigli masovne narodne ustanke protiv nacističkog zla u okupiranoj Evropi, dok je druga obaveza poštovanje heroja i vojnika Vojske Jugoslavije koji su se 1999. godine uspješno suprostavili NATO agresiji.

„Bombardovanje koje je na današnji dan prije 20 godina započeto, po mnogo čemu je bila agresija slična nacističkoj iz 1941. godine. Nacisti su streljali sto za jednoga, a NATO pakt je predsjedniku Slobodanu Miloševiću ispostavio ultimatum da ukoliko ne povuče nepobijeđenu vojsku Jugoslavije sa Kosova i Metohije slijedi apokalipsa u kojoj će na nedjeljnom nivou ginuti hiljade građana Srbije i Crne Gore.“

On je kazao da je ova prijetnja po svojoj suštini gotovo identična nacističkoj doktrini primenjenoj u opsadi Lenjingrada. Istakao je da je u upotrebi vojnih otrova, NATO pakt bio čak i monstruozniji od nacista jer je dejstvu osiromašenog uranijuma i drugim opasnim materijama izložio cjelokupno stanovništvo Srbije i Crne Gore, najgore je što će štetne posledice osiromašenog uranijuma ostati zauvijek.

Rešavajući dilemu malodušnih da li poslije svega ima smisla nastaviti borbu, Damjanović poručuje da ćemo kao što smo preživjeli turske zulume i podigli se iz beznađa sa kraja 17. vijeka, zatim austrougarsku, fašističku i nacističku okupaciju, preživjeti i vrijeme NATO pakta: „Slava herojima odbrane otadžbine 1999. godine i kao što je mnogo puta u svojoj istoriji vaskrsnula vaskrsnuće ponovo istinska Crna Gora.“

U ime svih boraca koji su stali u odbranu otadžbine i onih koji su ostali po vrletima Paštrika i ostalih mjesta širom tadašnje SRJ, skup je pozdravio Tomislav Račić, heroj sa Košara, poznatiji kao „vodnik Plamen“.

„Pomenuo bih braću koji su ostali kao granični kamen da obilježe teritoriju naše otadžbine. Bilo je tu svih nas iz bivše Jugoslavije, Srba Crnogoraca, Muslimana i Hrvata, Goranaca… Tamo smo svi bili braća i jedno, branitelji naše otadžbine.“

On je podsjetio da su borbe na Kosmetu počele marta 1998. godine i da je na Košarama najgori napad bio u septembru 1998. godine kada je u zasjedu šiptarskih terorista upala patrola Vojske Jugoslavije kada je poginulo pet vojnika, predvođeni Agimom Ramadanijem koji je kasnije i poginuo na Košarama. Dodao je da su se borbe tada vodile na celoj teritoriji Kosmeta i da su svoje živote na Kosmetu ostavile i žene dobrovoljci:

„Na kraju da naglasim da vojska, policija i ostale snage bezbjednosti na Kosovu i Metohiji, SRJ, Srbiji i Crnoj Gori, nismo izgubili rat, već je dalji rat nastavila politika a mi kao vojska smo se časno i pošteno povukli sa Kosova i Metohije i nadam se da ćemo se tamo u skorije vreme ponovo vratiti“, poručio je Tomislav Račić, heroj sa Košara.

Prof. dr Božidar Bojović istakao je da se zločini najjače vojne sile u istoriji čovječanstva protiv male međunarodno priznate države, zločini kojima je u posrnuću jedne civilizacije trag za sva vremena ostavio NATO od 24. marta do 10. juna 1999. godine, ne smiju zaboraviti.

Na kraju večeri prisutnima se obratio i Visokopreosvećeni Mitropolit koji je podsjetio na riječi Svetoga Aleksandra Nevskog da Bog nije u sili nego u pravdi ističući da je to ono što je kroz vjekove nadahnjivalo istinske prave ljude bez obzira gdje živjeli i kom narodu pripadali:

„To je ono na čemu je sagrađena sva istorija balkanskog naroda, kako ga obično zovu oni koji sebe poistovjećuju sa Evropom, govoreći o nama kao primitivnim plemenima i narodima. Međutim, taj Balkan, tako ozloglašen i izvikan, on je temelj i srce Evrope. On je rodio hrišćansku Evropu“, rekao je vladika i dodao da je car Konstantin prenio prestonicu iz paganskog, mnogobožačkog Rima, gdje je glavno načelo bilo hljeba i igara, u mali grad Vizant, Konstantinopolj.

Mitropolit je kazao da je hiljadu godina ta Evropa, utemeljena na Jerusalimu, Atini, Konstantinopolju, rađala sve što je istinsko i pravo u sveukupnoj Evropi. Naglasio je da je ova Evropa koja se danas projavila i poistovjetila sebe sa Evropom samo jedan dio nje, i da ona nije istinska i prava hrišćanska Evropa, već njena negacija.

„Istinska Evropa, Evropa Svetoga Petra i Pavla, Evropa Franje Asiškog, Dantea, Šekspira i drugih velikih ljudi, sve do najvećeg Evropljanina našega vremena De Gola, umrla je u Prištini. Preko naših stradanja danas trijumfuje jedna druga Evropa! To je Evropa krstaških ratova, i ona sve što radi, radi u ime ljudskih prava“, rekao je Mitropolit. Pojasnio je da su i krstaški ratovi vođeni u ime oslobađanja Groba Hristovog, a u isto vrijeme su oskrnavili Svetu Sofiju u Carigradu, prognali istočno romejskog cara i patrijarha iz Carigrada i postavili svoga vladara i patrijarha, i vršili nasilje u čitavoj Maloj Aziji do Jerusalima.

Naglasio je vladika da je ta Evropa koja je sad trijumfovala, a koju nažalost podržava i priznaje jedna grupa naših Crnogoraca, Evropa Napoleona, Musolonija i Hitlera. Kazao je vladika da mi ne možemo drugim putem jer je naša Evropa izvorna Konstantinovsko-Justinijanovska, carska Evropa koja je, što se tiče vladara, okončana mučeničkom smrću carske ruske porodice 1918.

„To je bio kraj jedne Evrope, koji se nastavlja i u našim vremenima. Međitim, ovi stradalnici, naročito djeca koja su pobijena od NATO pakta, Milica Rakić, djeca na Murinu…, Košarama, ne mogu biti pobijeđeni, jer to bi značilo prihvatiti da je to završena priča i na KiM, Srbiji, Crnoj Gori, Evropi, svijetu. To znači prihvatiti da je zlo ono koje upravlja sudbinama svijeta.“, kazao je Mitropolit i dodao da to neće biti jer je ipak svaka sila do vremana a Božija svevremana.

„U imenu Božijem je sud i pravda i nije Bog u sili nego u pravdi i to pokazuje sva istorija roda ljudskoga i ovo vrijeme će da posvjedoči da će dobro, čovječnost, Hristos Bog – tvorac neba i zemlje, nosilac pravde i istine, darodavac ljubavi, pobijediti satansku silu koja se projavljuje danas kao što se u Njegovo vrijeme projavljivala i koja Ga je prikovala na Krst, koja i danas prikiva na krst sve one koji su nosioci Hristovoga duha“, zaključio je Arhiepiskop cetinjski Mitropolit crnogorsko-primorski g. Amfilohije.

Vesna Dević

(mitropolija.com)