Istočni medvjed protiv zapada i demokratije

Svijetu i kapitalizmu je malo bio jedan Fidel Kastro sa karakteristikama kubanske revolucije i komunizma u predznacima Če Gevare, a iz sjenke 20. jula 1994. godine pojavio se istočni medvjed iz Bjelorusije pod nazivom Aleksandar Lukašenko.

Dokle će međunarodna zajednica da toleriše Lukašenkovo liderstvo budući da je odavno okarakterisan kao jedini pravi tiranin i diktator na svijetu.

Njegovo kotiranje i pojavljivanje u javnosti izaziva strašnu alergiju zapada, a posebno poslije novembarskih izbora gdje je u predsjedničkoj trci pobjedio sa 79,65 odsto glasova po zvaničnim podacima Centralne izborne komisije. Međutim, kontroverze su uobičajne kada je riječ o bjeloruskoj političkoj javnosti. Tiranski način osvajanja izbora propraćen je uz hapšenje najmanje 600 pristalica opozicije i pet opozicionih predsjedničkih kandidata. Ni sami međunarodni posmatrači nisu ostali ravnodušni i izbore ocjenili kao potpunu izbornu krađu Aleksandra Lukašenka koji se sa konkurencijom fizički obračunava. Ostatak komunističkog miljea na istoku idalje gura dobro zahvaljujući izvanrednoj geografskoj poziciji za transport gasa prema Evropi, ali i dobro očuvanom socijalnom statusu društva. No, dokle će međunarodna zajednica da toleriše Lukašenkovo liderstvo budući da je odavno okarakterisan kao jedini pravi tiranin i diktator na svijetu koji manipuliše narodnim masama?

Istina, EU je odmah krajem januara prisegla za represivnim mjerama protiv bjeloruskog režima i to blokirajući imovinu i stavljanjem zabrane na putovanje u zemlje Unije Lukašenku i 157 njegovih saradnika uz „ignorisanje“ Švedske i Poljske koje su zahtijevale široku ekonomsku blokadu Bjelorusije. Opet s druge, strane i logično postavljene karte pokazuju da bi se ekonomskom blokadom sovjetsko i komunističko društvo u Bjelorusiji dodatno ohladilo, posebno ako uzmemo u obzir da će to proizvesti nesagledive finansijske poslijedice po Rusiju kojoj je gas i plin osnova držanja Evrope u šaci i dobijanja enormno visokih zarada. Međutim, šta je sada bjelorusko društvo dobilo ponovnim izborom Lukašenka na predsjedničko mjesto? Dobilo je samo konfrontacije sa SAD, EU pa čak i Rusijom koje Lukašenka smatraju glavnog končničara modernizaciji društva i formiranju stabilnije privrede za potencijalne ulagače.Moskva koliko god smatrala da je režim Lukašenka loš oni se moraju postavljati kao prihvatljiv partner zapadnom susjedu jer strateški, taj prostor joj je jako važan.

Prošle godine kada je izbio sukob na relaciji Lukašenko-Medvedev u rekordnom roku je prekinuto da se ne bi „prijatelji kudili, a zapad slavio neslogu“.

Prošle godine kada je izbio sukob na relaciji Lukašenko-Medvedev u rekordnom roku je prekinuto da se ne bi „prijatelji kudili, a zapad slavio neslogu“. Vjerovatno najveći razlog takvog ponašanja leži u činjenici da „Baćka“ hoće smanjenje plaćanja ruskog gasa, koji je ove godine podjednak za sve korisnike u inostranstvu – 210 dolara za 1.000 kubnih metara gasa. „Gasprom“ je većinski vlasnik "Beltranzgaz" što dalje implicira da i po ovom pitanju Bjelorusiji ne bi odgovaralo „opiranje“, kao i činjenica da je Minsk od Moskve godinama dobijao povoljno sirovu naftu koju je slala na megdan „smrznutim“ Evropljanima.

„Evropa ima novac, a mi ruski gas i sirovu naftu“ ovom parolom se od dolaska na čelnu poziciju Lukašenko koristio. Jako je važno navesti samu činjenicu da su evropski preduzetnički i automobilski giganti imali želju da ulažu u bjelorusku privredu ali im je zvanična EU tome stala na put uslovivši Minsk „da razvija demokratiju i poštiva ljudska prava“. Ovdje mi se javljaju dvije nedoumice. Prvo, bojazan da se preveliki giganti i preduzetnici nerazočaraju u previše centralizovanu nacionalnu privredu Bjelorusije jer se, kada je riječ o profitu neće baš lijepo proslaviti, a druga nedoumica, šta to EU smatra pod razvojem demokratije u samoj Bjelorusiji kada je Lukašenkov režim bio dovoljno jasan – NE virtuelnoj i prozapadnoj demokratiji? Sukob sa „Baćkom“ tinja samim neučlanjenjem Bjelorusije u Svijetsku trgovinsku organizaciju jer Bjelorusija od EU traži da joj dokaže istinske namjere ali i ekonomske interese. Možda do sada najočigledniji primjer osporavanja Lukašenka i njegovo skidanje sa vlasti zatražio je DŽon Mekejn koji je u toku nemira u Egiptu i svrgavanja Hosnija Mubaraka poručio da čuvenog „Baćku“ čeka ista sudbina kao i svih arapskih lidera.

Zbog neodgovornog ponašanja Lukašenka Evropski parlament je pomenuo mogućnost uvođenja kazni u sportu i sankcionisanje Bjelorusije sa olimpijskih igara, kao i oduzimanja organizacije Svijetskog prvenstva u hokeju na ledu koje se treba održati za tri godine u Minsku. To je vrh ledenog brijega kojeg žele da iskoriste u međunarodnoj zajednici ako se Lukašenko ne povuče iz politike i sa svih javnih funkcija.

Sukob sa „Baćkom“ tinja samim neučlanjenjem Bjelorusije u Svijetsku trgovinsku organizaciju jer Bjelorusija od EU traži da joj dokaže istinske namjere ali i ekonomske interese.

No ono što ovdje zaista ostaje nedorečeno, čemu tolika briga Evrope i Amerike za Bjelorusiju i tamošnji oblik poštivanja ljudskih prava? Ako „Čajanka“ u Americi kao organizacija djeluje pod amblemom i sloganom „rasizam i vraćanje robova odakle su došli za vrijeme kolonizacije“; Ako u jednoj Francuskoj zakonom se zabranjuje nošenje burki; Ako se u jednoj Švajcarskoj zabranjuje gradnja minareta; Ako je jedna Velika Britanija izgubila simbol i vid monarhije; Ako se u Španiji na utakmici Real Madrid – Barselona zviždi nacionalnoj himni; Ako se u Italiji i Grčkoj prema demonstrantima postupa najokrutnije od strane čuvara javnog reda i mira... Gdje je tu poštivanje ljudskih prava? A da da...uvijek zaboravim da govorim o jednoj Bjelorusiji, a ne o Francuskoj koja se ubi od poštivanja tzv. ljudskih prava.

Izvoz EU U Bjelorusiju iznosio je oko 6,3 milijarde evra što je od januara ove godine drastično narušeno sankcionisanjem bjeloruskog predsjednika. Kap koja je prelila čašu bila je osuda bivšeg predsjedničkog kandidata Andreja Sanikova na 5 godina zatvora i to samo zato što je očigledan primjer namještenog političkog procesa. 2008. godine Lukašenku je bila skinuta suspenzija ulaska u EU zato što je na tome veoma jako insistirala sama Njemačka, ali je ponovnim uzimanjem i sopstveno stavljanje krune na glavu i vršenjem represije nad opozicijom izgubio povjerenje kancelarke Angele Merkel.

Uspon i pad – Aleksandra Lukašenka zvanog „Baćka“ još nije okončan, a kada će umnogome će zavisiti od tajnih, vojnih i obavještajnih službi zapada. Zašto to kažem? Imam osjećaj da će mu američke „Foke“ filmskim poduhvatom uletiti u rezidenciju i masakririrati ga baš kao i njegovog istomišljenika u Pakistanu Osamu bin Ladena, a da će nakon toga, po svim hrišćanskim običajima njegovo tjelo baciti u Baltičko more jer će slike ubistva „biti previše jezive“ i mučne za javnost.