Vređanje Srba i Srbije

(Politika, 01.12.2009)

Povodom teksta ,,Jesen patrijarha Pavla” Đorđa Vukadinovića

Retko ko je tako ružno izvređao Srbiju i Srbe kao Đorđe Vukadinović, glavni urednik časopisa ,,Nova srpska politička misao”, u tekstu pod naslovom ,,Jesen patrijarha Pavla” (,,Politika”, 24. novembra).

Vukadinović je, očigledno, želeo da napiše omaž preminulom poglavaru Srpske pravoslavne crkve. Međutim, on je to učinio tako nespretno da je ističući vrline popularnog i voljenog ,,pastira” izrekao mnogo ružnih i neistinitih tvrdnji o njegovom ,,stadu” i državi u kojoj ono živi.

Vukadinović na jednom mestu najpre egzaltirano veli da je ,,Pavle u očima naroda bio oličenje božjeg čoveka i sveca”, pa potom izriče krajnje depresivnu opasku: ,,Ponekad se činilo da je on i jedini pravi vernik i hrišćanin u svom sinodu, a možda i u čitavom svom narodu”. Tu sumornu misao o ,,današnjim Srbima i Srpkinjama” on je poentirao još sumornijim zaključkom: ,,Pavle je za njih bio živ simbol onog najboljeg u hrišćanstvu i onog najboljeg – a već uveliko izgubljenog – u njima samima”.

Znači, ako je verovati uredniku ,,Nove srpske političke misli”, nije sigurno da su ovdašnji pravoslavci, uključujući tu i članove Sinoda, pravi vernici i hrišćani. Jer, kako ako ne tako, protumačiti opasku da se ,,ponekad činilo da je on (patrijarh Pavle) jedini pravi vernik i hrišćanin” među njima?

Stvari stoje još mnogo gore s izričitom tvrdnjom, bez ikakve ograde, da su ,,današnji Srbi i Srpkinje”, koji ,,slabo čitaju i školsku lektiru, a kamoli žitija svetih ili teološke spise Nikolaja Velimirovića”, već uveliko izgubili ono najbolje u hrišćanstvu i u njima samima. Ili, drugim rečima – najblaže rečeno – da slabo stoje s hrišćanskim i moralnim vrlinama uopšte.

,,Nemojmo da se zavaravamo”, upozorava Vukadinović u delu teksta u kojem govori o žalosti običnog sveta povodom smrti patrijarha Pavla, pa zaključuje: ,,To je bio spontani, polusvesni vapaj bića ovog naroda zbog gubitka oslonca i poslednjeg neprikosnovenog nacionalnog autoriteta usred istorijske stihije”. Goru pokudu na račun države Srbije, njenih institucija, njene političke i intelektualne elite teško da je mogao da izrekne. Jer, ako bi to bilo tačno – a na sreću nije – postavlja se pitanje u kakvoj to zemlji ovaj narod živi. I kakvu budućnost ima ako je posle smrti jednog čoveka – pa bio on i patrijarh Pavle – ostao bez ,,oslonca i poslednjeg neprikosnovenog nacionalnog autoriteta usred istorijske stihije”?

Vukadinović zasigurno nije želeo da vređa Srbiju i njene građane. Međutim, on je to ipak učinio. Nevešto baratanje perom slab je izgovor čak i za običnog novinara, a kamoli glavnog urednika ,,Nove srpske političke misli”.

novinar iz Novog Sada