Udruženje "Ćirilica": Svetosavski apel protiv uništavanja srpske kulture, jezika i pisma

Nakon savetovanja i okruglog stola održanog 25. januara 2014. godine u Beogradu, pokazalo se da ima odgovornih snaga u srpskom narodu koje su postale svesne da je prekomponovanje nacije po nekim novim merilima odavno počelo i da se nastavlja nesmanjenom žestinom. Zaključeno je da je počela da važi i nečuvena tačka 6 nemačkog Bundestaga o promeni svesti i promeni istorije srpskog naroda, koja dodatno usložnjava ionako težak položaj Srbije i srpskog naroda u celini, ma gde se on nalazi. Pružiti otpor takovom nametanju svesti o sveukupnoj krivici koju treba da prihvatimo bez pogovora, ne samo da je postavilo ogroman zadatak pred državne institucije, koje svojim nečinjenjem ne samo da nisu dale odgovarajući otpor napadima na srpsku naciju, jezik i kulturu, već su neke od njih otvoreno počele i da preuzimaju i sprovode politiku suprotnu interesima svoga naroda.

Zato je krajnje vreme da se SANU i Matica srpska odreknu sprovođenja novosadskog dogovora iz 1954. godine i osmišljenog srpsko-hrvatskog jezičkog zajedništva, jer se nastavljanjem takve jezičke politike do kraja urušavaju srpske nacionalne institucije i najveće vrednosti nacije, kao što su jezik i pismo. Vodeće ustanove našeg naroda moraju se odreći sprovođenja jezičke politike u ime nekadašnjeg jugoslovenskog zajedništva, jer danas takva politika znači čistu kroatizaciju srpske kulture i dovodi celokupnu naciju na niži egzistencijalni nivo, pogodan za prekomponovanje, dominaciju i eksploataciju.

Stoga je neophodno:

1. Da Matica srpska izmeni postojeći Pravopis srpskog jezika (izdanje 2010. godine) i izostavi odredbu o o latiničnom pismu kao standardnom pismu srpskog jezika pravdajući to posledicom prethodnog srpskohrvatskog jezičkog zajedništva i prećutkujući da je to nametnuto Novosadskim dogovorom 1954. godine, a da je latinica sada preuzeta kao zvanično pismo Republike Hrvatske.

2. Da SANU prestane sa finansiranjem, štampanjem i izdavanjem srpskohrvatskog rečnika, jer je to jezik koji više ne postoji i koji je nametnut umesto srpskog naziva jezika upravo Novosadskim dogovorom. Vratiti izvorni naziv: Rečnik srpskog književnog i narodnog jezika, kako je on i započet da se izdaje 1893. godine.

3. Da se odmah ukine Odbor za standardizaciju srpskog jezika, jer je nepoznat njegov način formiranja i rada, kao i zbog sprovođenja jezičke politike suprotne Ustavu Republike Srbije i interesima srpskog naroda. To je više nego očigledno kada se u njemu i dalje nalaze predstavnici Crnogorske akademije nauka iz Podgorice, koji su direktno odgovorni za sprovođenje politike asimilacije i diskriminacije nad srpskim narodom u Crnoj Gori, a pozvani su da određuju jezičku, a time i kulturnu politiku u Srbiji. Odbor je takođe odobrio i krađu srpskog jezika na teritoriji Republike Srbije narušavajući time i integritet i suverenitet države, suprotno svim međunarodnim lingvističkim pravilima.

4. Prestati sa podelom srpskog jezika na službeni, javni i privatni, čime srpska azbuka kao duhovno bogatstvo srpskog naroda na kojoj je zapisano sve najvrednije u našoj istoriji, jedno od najsavršenijih pisama na planeti, sa pravilom jedno slovo jedan glas, ostaje da se čuva u getu državnih organa, ustanova i javnih preduzeća pod prisilom, dok se zvanično pismo Latina (kako mu i samo ime govori), kao zvanično pismo susedne Republike Hrvatske, prikazuje u punom životu u takozvanoj javnoj upotrebi, iako je na teritoriju Srbije stiglo prvi put 1915. godine na bajonetima austrougarskih vojnika i predstavlja simbol okupacije.

5. Izraditi potpuno nov Zakon o jeziku i pismu, shodno preporukama zaštitnika građana od 7.11. 2011. br. 21306, kojima je jasno utvrđena diskriminacija srpskog naroda: „Zakon o službenoj upotrebi jezika i pisma ne obezbeđuje sve potrebne mere za ostvarivanje Ustavom utvrđene obaveze na službenu upotrebu srpskog jezika i ćiriličnog pisma... jer tim zakonom nisu propisane kaznene odredbe za one organe koji ne poštuju zakon“.

6. Da SANU, Filološki fakultet i Matica srpska nedvosmisleno potvrde nedeljivost srpskog jezika kao najveće nematerijalne duhovne narodne baštine i shodno tome javno se odrede prema krađi i preimenovanju srpskog jezika, kao i prema diskriminaciji srpskog naroda u Republici Srpskoj, kome je istovremeno tkzv. međunarodna zajednica oduzela pravo da svoj jezik naziva srpskim. Pitanje srpskog jezika i ćirilice je državno i nacionalno pitanje prvorazrednog značaja i nema nikavog razloga da se i dalje jezička politika dobrovoljno kroatizuje. Srpska kultura nikako ne može biti podređena ciljevima i potrebama Zagreba i nikako se ne može dovoditi u inferioran položaj kao svojevrsna hrvatska potkultura. Naprotiv, potrebno je da se radi istorijske istine i dubrovačka književnost zaštiti kao srpska i konačno uvrsti u srpsku kulturnu baštinu i kao takva izučava u školskom sistemu.

Zahtevamo: Neophodno je da SANU i Matica srpska počnu da preduzimaju odgovarajuće mere zaštite srpskih nacionalnih interesa, pre svega srpske kulture, srpskog jezika i srpske azbuke i da kao vodeće nacionalne ustanove konačno odbace nekada jugoslovenski, a danas neskriveni kroatistički način svoga delovanja, uprkos istovremenom otvorenom progonu i ćirilice i srpskog naroda u Hrvatskoj i RSK.

Zaključak: Ukoliko SANU i Matica srpska nastave da sprovode dosadašnju jezičku i kulturnu politiku suprotnu interesima svoga naroda, to će značiti da su ove institucije nedostojne da nose određenje «Srpska», da su nedostojne svoga ime nasrpskog naroda, njegove istorije i tradicije, kao što su i nedostojne svojih časnih osnivača, vrlih srpskih sinova, pa ćemo biti primorani da pokrenemo širu društvenu akciju radi zaštite ovih institucija i njihovom povratku ciljevima zbog kojih su i osnovane – a to je da služe svom srpskom rodu.

 U Beogradu, o Svetom Savi 2014. god.

za Upravni odbor udruženja

Miodrag Kojić, potpredsednik

Učesnici okruglog stola „Ćirilice“ o razaranju srpske kulture, održanog uoči Savindana, 25.januara 2014. god. u srpskoj prestonici Beogradu:

1.Dobrica Erić, pesnik i predsednik Srpskog udruženja „Ćirilica“ iz Beograda

2. Prof. Dr Mirjana Vlajisavljević, Filološki fakultet Univerziteta u Banja Luci

3. Mile Medić, književnik, Beograd

4. Dr Svetozar Radišić, Beograd

5. Dr Goran Komar, Herceg Novi

6.Dr Snežana Antonijević, Beograd

7. Mr Slobodan Čurović, profesor srpskog jezika, Podgorica

8. Dr Jovan Deretić, istoričar,Beograd

9. Branimir Nešić, urednik izdavačke kuće Katena Mundi, Beograd

10.Dr Božidar Mitrović, advokat,Moskva

11. Prof. Dr Borislav Pelević, narodni poslanik, Beograd

12. Ljubomir Ćorilić, književnik iprofesor srpskog jezika, Loznica

13. Dr Aleksandar Đikić, Poljoprivredni fakultet Prištinap.i. u K. Mitrovicu

14. General Miloš Đošan, Beograd

15. Dr Boris Bratina, Filozofski fakultet Priština p.i. u Kosovsku Mitrovicu

16. Dr Aleksandar Pavić, Beograd

17. Janja Todorović, književnik i profesor srpskog jezika, Beograd

18. Dr Dragan Petrović, Beograd

19. Dr Rade Rajić, Beograd

20.  Sava Rosić, prevodilac,Beograd

21. Vladislav Đorđević, Novi Sad

22. Dr Mladen Mirić, Beograd

23. Slobodan Jarčević, Beograd

24. Petar Jaćimović, Novi Sad

25. Dušan Milovanović, istoričar umetnosti, Beograd

26. Ljubinko Stojanović, novinar,Vukovar

27. Slaviša Miljković, Niš

28. Mr Dragoljub Antić, Beograd

29. Milorad Đošić, pukovnik-pilot u penziji, Beograd

30. Mr Jovan Stojadinović, Bor

31. Slobodan Dobrić, Vinča

32. Dragoslava Koprivica, književnik, Beograd

33. Mileta Mikarić, akademski slikar, Beograd

(NSPM)