Leonid Savin: Ko to naoružava bandu koja se zove „Slobodna sirijska armija“

Američki žurnal Foreign Policy je u članku koji je posvećen sirijskom pitanju otvoreno napisao: „Intervencija u Libiji koju je napravio NATO u skladu sa sankcijama OUN i finansirana od strane Katara, sada može da se desi i u Siriji; SAD i njihovi saveznici u NATO već ostvaruju taj scenario tako što naoružavaju Slobodnu sirijsku armiju“. Sve to, prema mišljenju američkog autora se dešava u okviru doktrine „odgovornost da se zaštiti“[1] koju je OUN priznala. Istovremeno, američki autor ima dovoljno zdravog razuma da napravi zaključak da sada samo jedna pogrešna odluka u vezi sa Sirijom može da dovede do vrlo ozbiljnih posledica.

Dok Evropski parlament 16. februara donosi rezoluciju kojom se Rusija poziva da hitno otkaže prodaju svih vrsta ruskog oružja i vojne tehnike Siriji, u SAD se sve glasnije čuju pozivi da se započne sa otvorenom isporukom oružja onima koji pokušavaju da svrgnu Bašara Asada. Na „naoružavanje opozicije“ poziva neumorni DŽon Mekejn (John McCain). Za njim odjekuje sa CNN-a glas Eliota Adamsa (Elliot Adams), uticajnog člana Saveta za međunarodne odnose: „Dao bih im (sirijskoj opoziciji – L.S.) novac, dao bih im oružje! (I would give them money and I would give them arms!)».

A sve je to – samo igra. Praktično više ne postoje sumnje da je administracija Baraka Obame ta koja po sirijskom pitanju igra duplu igru tako što preko trećih zemalja snabdeva protivnike Bašara Asada i novcem i oružjem. Poslednjih dvadeset godina SAD predstavljaju najvećeg prodavca oružja zemljama Bliskog Istoka, u taj region ide približno polovina ukupnog američkog izvoza naoružanja i vojne tehnike.

A najveći, skandalozni, element u toj igri predstavlja veza „Slobodne sirijske armije“ sa islamističkim teroristima i zapadnim tajnim službama. „Slobodna sirijska armija“ predstavlja militarizovano krilo Sirijskog nacionalnog saveta koji predstavlja opoziciju režimu Bašara Asada i koji je već od niza zapadnih zemalja dobio priznanje. Mada su tu „armiju“ izreklamirali sami opozicionari kao organizaciju u koju ulaze dezerteri oružanih snaga Sirije i oni koji su prebegli, to je samo mali delić istine. U njenim redovima se bore arapski mudžahedini, koji su ubijali američke vojnike i njihove saveznike u Iraku i Avganistanu, kao i plaćenici iz drugih zemalja koji su potrčali u Siriju čim je došlo do konflikta. Nedavno je novi vođa „Al-Kaide“ Ajman al-Zavahiri pozvao muslimane Turske, Iraka, Libana, Jordana i ostalih zemalja da na sve moguće načine pomognu „sirijskoj braći“.

U „Slobodnu sirijsku armiju“, čiji se štab nalazi u Turskoj, još u novembru prošle godine, se slilo oko hiljadu „Alahovih ratnika“ iz libijske „Al-Kaide“[2]. Operacija je prošla pod rukovodstvom Abdel Hakima Belhadža koji se, prema uveravanjima bivšeg premijera Španije Hoze Marija Asnara, sumnjiči za organizovanje terorističkih napada 11. marta 2004. godine u Madridu.[3] U Siriji, blizu granice sa Turskom, u grupi plaćenika je primećen i izvesni al-Mahdi Hatari, Libijac poreklom, koji je pre nego što je prišao „Al-Kaidi“ živeo u Irskoj. On je rukovodio tripolijskom brigadom i bio persona broj dva u Vojnom savetu Tripolija, posle Belhadža.[4] Hatari je svoja ovlašćenja u Libiji predao, izjavivši da hoće da se vrati kući u Irsku, svojoj ženi, ali je nastavio u Tursku i odatle, na čelu grupe plaćenika, prešao u Siriju.[5] Tijeri Mejsan piše da je Hatari povezan sa Libijskom ratničkom islamskom grupom koja zvanično postoji u spisku terorističkih organizacija SAD, i bio je na brodu „Mavi Marmara“ među palestinskim aktivistima (među delegatima su se nalazili i agenti američkih tajnih službi) u junu 2010.[6] Kada su brod napali izraelski specijalci on je ranjen i devet dana je proveo u izraelskom zatvoru. A zatim se odjednom našao na slobodi.

Na internet-forumima džihadista može da se nađe dosta informacija o organizovanju slanja plaćenika i oružja u Siriju za borbu sa vladom te zemlje. Sliva se potok i iz susednih arapskih zemalja i Turske. Tako na sajtu Ansaral-Mujahedeen[7], koji predstavlja međunarodni informacioni izvor islamističkih plaćenika (tamo postoje, konkretno i video-snimci ruskih vahabita), pojavili su se pozivi na džihad u Siriji, a jedan od učesnika na forumu pod imenom Nasral-Dinal-Hosni javlja da je na iračko-sirijskoj granici, u toku operacije prebacivanja municije, poginuo emir Abu Usama al-Modžahar. 12. 02. je rukovodstvo „Braće-muslimana“ u Jordanu, predstavljeno Hamamom Saida, takođe pozvalo na džihad protiv sirijske vlade, nazvavši stupanje u „slobodnu sirijsku armiju“ „dugom islamista“.

Bivši rukovodilac izraelske obaveštajne službe MOSSAD Efraim Galevi Siriju naziva „ahilova peta Irana“.[8] On tu zemlju karakteriše kao centar iz koga Iran širi svoj uticaj i gde deluje „mini-kominterna“, u kojoj su i „Hezbulah“ koji sada predstavlja najjaču snagu Libana, i HAMAS koji kontroliše sektor Gaze. Tek, 7. februara je vašingtonski dopisnik agencije Rojters Endrju Kvin Siriju proglasio za mesto gde će doći do konflikta između Zapada i arapskih zemalja, sa jedne strane, i Rusije zajedno sa Iranom – sa druge.[9]

Kao glavna udarna snaga koja pokušava da odmah posle Libije sruši i Siriju istupaju militarizovane terorističke grupacije. U izveštaju Misije posmatrača Lige arapskih država u Siriji[10], koji je objavljen u januaru 2012. godine, a Zapad ga ignorisao, rečeno je: u Siriji „nema organizovanih od strane sirijske vlade represija protiv mirnih demonstranata zbog kojih bi bilo smrtnih slučajeva“, a ima oružanih bandi koje dižu u vazduh putnički transport, vladine ustanove, mostove, komunikacije i koje snose direktnu odgovornost za ubistva civila.

16. 02. 2012. Ministarstvo inostranih poslova Rusije je saopštilo da su „grupe bandita“ osvojile grad Idlib. Informacija je stigla od Rusa koji žive u tom gradu, smeštenom na severo-zapadu Sirije, blizu granice sa Turskom.

Primedbe:

[1] Rieff, David. Save Us from the Liberal Hawks.// Foreign Policy. Feb.13, 2012. http://www.foreignpolicy.com/articles/2012/02/13/syria_is_not_our_problem?cid=nlc-dailybrief-daily_news_brief-link5-20120214

[2] Libyan fighters join “free Syrian army” forces,” Al Bawaba, 29 November2011.

[3] Spain’s Former Prime Minister Jose Maria Aznar on the Arab Awakening and How the West Should React,” CNBC.com., 9 December 2011.

[4] Fitzgerald, Mary. Libyan-Irish commander resigns as deputy head of Tripoli military council. The Irish Times, 11 October 2011.

[5] Meyssan, Thierry. Free Syrian Army commanded by Military Governor of Tripoli. 23 Dec.2011. http://counterpsyops.com/2011/12/23/free-syrian-army-commanded-by-military-governor-of-tripoli/#more-3505

[6] Meyssan, Thierry. Freedom Flotilla: The detail that escaped Netanyahu. Voltaire Network, 8 June 2010.

[vii] http://www.ansar1.info/

[7] Wellen, Russ. Flow of Jihadists From Syria to Iraq Reversed.//FPIF. February 13, 2012 http://www.fpif.org/blog/flow_of_jihadists_from_syria_to_iraq_reversed

[8] Halper, Daniel. Syria as the Achilles Heel of Iran. Feb 3, 2012 http://www.weeklystandard.com/blogs/syria-achilles-heel-iran_620893.html

[9] Andrew Quinn. Reuters, Feb 7, 2012. Syria raises specter of proxy conflict for U.S., Russia. http://www.reuters.com/article/2012/02/08/us-syria-usa-proxy-idUSTRE8162FH20120208

[10] http://www.columbia.edu/~hauben/Report_of_Arab_League_Observer_Mission.pdf