Globus: Tadić lider evropskog jugoistoka

ZAGREB - Boris Tadić, predsednik Republike Srbije, poslednjih se meseci, sve intenzivnije, nameće kao apsolutni regionalni lider, najbitniji državnik evropskog jugoistoka, ocenjuje u najnovijem broju zagrebački Globus, u opširnoj analizi šta za Hrvatsku znači činjenica da je srpski lider postao glavna figura u regionu koju će moćne zapadne države pitati za mišljenje i koja će govoriti u ime ostalih.

„Diplomatski kuloari i analitičari stanja u regionu sa znatiželjom prate kako Tadić svojim proaktivnim pristupom uveliko određuje pozicioniranje Zapadnog Balkana na međunarodnoj sceni i kako je često prisutan u stranim medijima, učestvuje na međunarodnim sastancima, dogovara susrete s državnicima regiona...”, konstatuje uticajni i tiražni zagrebački nedeljnik.

U tekstu u kojem je Tadić opisan nizom laskavih metafora, poput „balkanski šarmer”, „balkanski politički supermen”, ali i „ljubimac svetskih centara moći”, „Globus” primećuje da se predsednik Srbije istovremeno nameće kao „glasnogovornik tema koje su od opšteg regionalnog interesa”.

On je, prema pisanju nedeljnika, „mudro počeo koristiti trilateralu kao diplomatski instrument”.

Tako je, navodi  Globus, zahvaljujući uplitanju mađarskog predsednika „bajpasirao” probleme koje je imao s hrvatskim državnim vrhom, a potencijalne prepreke u odnosima s Bosnom i Hercegovinom rešio na isti način kada se s Harisom Silajdžićem, „BiH hardlajnerom i trenutnim predsjedavajućim Predsjedništva BiH”, našao u Istanbulu gde im je domaćin bio turski predsednik Abdulah Gul.

Stvar je u tome što je, objašnjava Globus, hrvatskom predsedniku Ivi Josipoviću, i spram domaće i šire regionalne javnosti, bilo lakše da sedne za sto s Tadićem u društvu Hrvatskoj naklonjenog mađarskog predsednika, kao što je i Silajdžiću bilo jednostavnije da o budućim odnosima BiH i Srbije govoriti u društvu turskog predsednika, osećajući da za stolom ima još nekog ko je definitivno na „njegovoj strani”.

List konstatuje da je Tadić „državnički pametno odlučio da napravi taj potrebni politički iskorak”, zbog koga „na račun njegovog predsedničkog ponašanja pršte pohvale sa svih strana Evrope”.

„Upravo je u Moskvi razgovarao s Angelom Merkel kojoj je, govoreći o regionalnom benefitu, kazao kako se proces širenja EU treba nastaviti, jer su sada zemlje europskog jugoistoka u pitanju, pa su njegovi politički nastupi ocijenjeni u diplomatskim krugovima kao svjež vjetar, a njegov imidž regionalnog lidera je gotovo pa nesporan”, navodi Globus.

List ne propušta da primeti da Tadić teme o kojima govori stavlja pod regionalni kišobran, ali zapravo favorizuje Srbiju, najveću državu Zapadnog Balkana koja ima „najveću diplomatsku snagu, ali i teret prošlosti”.

Tadića, piše list, zapadne države i svetski centri moći vide kao „novog Zorana Đinđića”, elokventnog, harizmatičnog, brzog u reakcijama, spremnog da „pokreće” i rešava probleme, nametljivog, izravnog...

Šta bi to trebalo da znači za Hrvatsku - na to pitanje za Globus odgovaraju istaknute ličnosti hrvatske političke scene, nastojeći, mahom, da preispitaju domete srpskog predsednika.

Tako profesor na Fakultetu političkih znanosti Ivan Grdešić smatra da su Tadićeve političke ambicije ipak ograničene mogućno­stima same Srbije.

„Nestabilnost demokratskih institucija, stalna pretnja radikalnih političkih snaga da ponište evropske pomake Srbije, Kosovo, Republika Srpska, Hag... ograničavaju Tadića da svoje političke ciljeve realizuje kako bi on to hteo”, smatra Grdešić.

On zaključuje da su Tadićeve liderske aspiracije na Balkanu ograničene činjenicom da ne uspeva da ostvari povezanost vlastitih vizija s potencijalima i nadama društva.

Bivši dugogodišnji ministar spoljnih poslova Mate Granić vidi Tadića kao nespornog lidera Srbije, ali smatra da su njegove šire ambicije takođe omeđene otvorenim pitanjima Srbije - Kosovom, jer je to tema u kojoj se suprostavlja međunarodnoj zajednici, i Hagom, tj željom, kako kaže Granić, „da ga se što manje stišće oko Ratka Mladića, u čemu i uspeva”.

Granić smatra da bi Hrvatska morala da odgovori na „neprihvatljivu i istorijski netačnu” Tadićevu tezu o „građanskim ratovima” na području bivše Jugoslavije.

Njegov naslednik na funkciji ministra spoljnih poslova, SDP-ovac Tonino Picula priznaje za Globus da je srpska diplomatija postala izuzetno žustra i aktivna i da Tadiću treba verovati kada kaže da želi Srbiju u Evropskoj uniji.

Međutim, Picula smatra da se „brend Borisa Tadića” ne sme posmatrati mimo srpskog „jastreba iz diplomatskih redova”, ministra Vuka Jeremića, jer njih dvojica, po Piculinoj oceni, funkcionišu kao dr DŽekil i mister Hajd.

Vesna Pusić, košefica nacionalnog Povjerenstva za praćenje pregovora sa EU, ne vidi situaciju tako dramatičnom i za Globus ističe da je Srbija, sama po sebi, važna za region i da će i u budućnosti igrati važnu ulogu, ali da i Hrvatska takođe ima lidersku ulogu u stabilizaciji regiona.

Ona ne vidi opasnost od potencijalne liderske uloge Borisa Tadića, niti smatra da je evropskom jugoistoku uopšte potreban poseban regionalni lider.

Miomir Žužul, bivši ministar spoljnih poslova upozorava da su „u svetu ojačali krugovi koji žele gledati regiju kroz jedinstvene naočale, kao jedan entitet. Unutar te skupine opet jačaju oni koji kažu da je Beograd prirodni predvodnik regije”.

Žužul objašnjava da je spoljna po­litika Srbije izrazito aktivna i jača regionalni pristup kao važ­nu dimenziju, te da se, kao posledica toga, nameće mišljenje da bi Srbiju trebalo ubrzati u njenim evrointegracijskim naporima, a Hrvatsku malo usporiti, kako bi region „u paketu” ušao u EU.

Hrvatskoj ne preti, u ovom trenutku, ni politička, ni ekonomska ili strateška, ili sigurnosna opasnost od Srbije. Ali, ako se Hrvatskoj zaista uspori put u EU zbog čekanja Srbije, onda bi se radilo o vrlo konkretnoj opštoj šteti od Tadićeva „liderstva”, zaključuje bivši hrvatski ministar.

(Tanjug)