Slavjansk, "kolateralne žrtve" i licemerje Zapada

Ukrajinska kriza, koja već mesecima predstavlja najveći i najteži izazov savremene ne samo evropske politike, pokazala je još jednom svu hipokriziju i licemerstvo sistema koji sebe proglašava za oličenje najznačajnijih demokratskih principa.

On se posebno poziva na slobodno i objektivno informisanje kao osnovnu i temeljnu pretpostavku funkcionisanja liberalnog i demokratskog političkog poretka. Ali za zapadne medije ne postoje nedužne žrtve, ukidanje ruskog jezika, spaljivanje knjiga štampanih na ruskom jeziku, bombardovanje bolnica, škola i obdaništa, surova ubistva dece i žena, razaranje vodovoda i električnih instalacija, izgladnjivanje stanovništva i primena najbrutalnijih metoda u obračunu ukrajinske vojske i nacionalne garde sa pripadnicima proruskih snaga na istoku Ukrajine, gde inače živi stanovništvo sa ruskom većinom.

Za njih ne postoji ni minimum obzira, već se njihova „pobuna“ mora slomiti po svaku cenu, bez obzira na to što to proizvodi ogromna razaranja i mnogobrojne civilne žrtve. Teritorijalni integritet i celovitost Ukrajine moraju biti sačuvani bez obzira na drastična sredstva koja se koriste jer je to legitimna borba protiv terorizma i separatizma, u kojoj ne postoje moralni i ljudski obziri jer je sve podređeno jednom političkom i državnom cilju. Pri tome nije jasno kako se može uspostaviti mir u ovom delu Ukrajine kada je primenjena najgrublja vojna sila koja ima za cilj da i pored velikih civilnih žrtava posluži pre svega za slamanje otpora pripadnika proruskih snaga, koje brane pravo na svoj slobodni izbor i opstanak.

Izveštaji koji stižu iz Slavjanska govore da ukrajinske vlasti hapse sve muškarce starosti od 25 do 30 godina ne proveravajući da li su se borili na strani proruskih snaga ili ne. Postoji ozbiljna opasnost od akcija pripadnika Nacionalne garde spremnih da krenu i da sprovode akte odmazde. Mogu se na fotografijama videti vezani civili, muškarci, koje odvode u pritvor i tamo ih muče i prebijaju, a režimska vojska smešta ih i u koncentracione kampove. Sam grad Slavjansk je bio izložen velikim razaraanjima, jer se primenjuje taktika „spržene zemlje“ koju koriste kaznene jedinice ukrajinske vojske prema stanovništvu Donbasa. Ukrajinsko vojno vazuhoplovstvo bombardovalo je Aleksandrovsku, periferiju grada Luganska, koji sada postaje središte otpora proruskih snaga.

Sve su ovo vesti koje dolaze iz ruskih izvora i iz redova proruskih snaga, ali je zato slika ovih događaja na CNN ili BBC u potpunosti drugačija jer su oni očigledno stavljeni u službu zvanične evropske i američke politike, koja prenosi o opasnosti od ruskog imperijalizma i neophodnosti da se brani teritorijalni integritet Ukrajine i korpus ljudskih prava i sloboda. Zato u zapadnim medijim ne postoji ni senka od toliko promovisane novinarske objektivnosti niti pomen tragičnom stradanju civila i razaranju gradova. Za njih se u Ukrajini danas brane evroatlantske vrednosti, dok je Rusija, koja vodi devetnaestovekovnu politiku, označena i dalje hladnoratovski kao imperija zla.

Ovakva „matrica“ objektivnog izveštavanja primenjivana je kada su opisivane borbe koje su u Siriji vodili borci za slobodu, a sada možemo videti kako se ovi borci za demokratiju svrstavaju u redove onih islamističkih snaga koje se bore za uspostavljanje novog kalifata i islamske države na prostoru Iraka i Sirije. Na španskom portalu Rebelion može se naći veoma indikativna ocena o načinu delovanja zapadnih medija u praćenju događaja u istočnoj Ukrajini. „Antiruska histerija, podgrevana od strane Bele kuće, usmerena je na to da se sakrije istina sa terena, dok su istovremeno televizijske stanice i štampa prepuni konferencija za štampu Obame i visokih funkcionera NATO-a, na kojima se bez ikakvih skrupula iznose lažni podaci“.

Matrica koja je jednom usvojena se ne menja, a to smo imali i imamo priliku da osetimo i na sopstvenoj koži kada je došlo do brutalnog razbijanja Jugoslavije i kada je jedini krvac pronađen u srpskom narodu, koji je "svojim velikosrpskim nacionalizmom razorio zajednicu bratskih naroda i narodnosti". Ona je naročito primenjivana u vreme agresije NATO pakta na Srbiju i Crnu Goru. Tada je jedan od osnovnih propagandističkih tokova bio vezan za tvrdnju da su naša vojska i policija koristili prekomernu silu i borbi protiv pripadnika OVK-a koja je u jednom periodu od strane SAD bila označeni kao teroristička organizacija.

Kada je odlučeno da su pripadnici OVK dobri momci koji se bore za slobodu svog naroda, a protiv srpske vojske i policije, koji ne biraju sredstva u obračunu sa albanskim stanovništvom sprovodeći masovne represalije i progone civilnog stanovništva, zapadni mediji, posebno CNN, učinili su sve da propagandistički opravdaju ovu odluku. Kasnije je utvrđeno da se radilo o klasičnoj medijskoj i političkoj manipulaciji, ali je stigmatizacija srpskog naroda ostala u medijskoj slici koja se i danas plasira o raspadu Jugoslavije i događajima na Kosovu i Metohiji. Kada se nakon povlačenja srpskih vojnih formacija odigravao najbrutalniji obračun i odmazda nad srpskim stanovništvom, ti isti "objektivni" mediji su to pravdali kao normalan odgovor OVK i razumljivu i prihvatljivu osvetu Albanaca.

I nakon „normalizacije“ stanja na Kosovu i Metohiji, teško se ili gotovo nikako ne menja ova jednom uspostavljena medijska predstava o krivici Srba za teško stanje u ovoj našoj pokrajini. Danas se niko u medijima koji sebe označavaju kao vrhunac slobode štampe i informisanja ne zapita da li se u istočnoj Ukrajini zaista primenjuje prekomerna upotreba sile od ukrajinske vojske u kojoj su civili – deca i žene samo kolateralne žrtve njihove „antiterorističke“ akcije.

Nismo imali prilike da čujemo dežurne zaštitnike ljudskih prava i sloboda, ali ni organizacije kao što su Helsinški odbor za ljudska prava, Amnesti internešnal i Hjuman rajt voč. Nisu se oglasili ni naši evroatlantisti jer to nije deo njihove inače veoma agresivne agende u zaštiti ljudskih prava i sloboda.

To su samo civilne žrtve koje pripadaju većinskom ruskom narodu u istočnoj Ukrajini - žene i deca koji su izgubili život u neselektivnim bombardovanjima kao deo opravdane i prihvatljive antiterorističke akcije ukrajinske vojske. Kada nekoliko miliona ljudi koji su svoju volju izrazili na referendumu proglasite za teroriste i otpadnike, onda su po evroatlantskim standardima odbrane teritorijalnog integriteta jedne zemlje, u ovom slučaju Ukrajine, sva sredstva dozvoljena. Samo što se ovde radi o besramnoj primeni duplih standarda, koji sve više preovladavaju u propagandističkoj praksi koju koriste "objektivni" i "slobodni" zapadni mediji kao deo jasno oblikovanog i profilisanog ideološkog i geopolitičkog projekta.