Dosledna primena državno-teritorijalnog koncepta nacije nailazi u praksi na nepremostive teškoće. Francuska, koja je navedena kao primer striktne primene tog principa je – naprotiv – eklatantan slučaj kršenja tog principa u korist shvatanja tradicije, istorije, pravila svakodnevnog života samo jedne, većinske etničke grupe. Porodično pravo Francuske je izraz shvatanja (i evolucije shvatanja) braka i porodice SAMO većinske etničke grupe. Mnogoženstvo, koje je sastavni deo tradicije manjinske etničke grupe je zabranjeno. Istorija Francuske koja se uči u francuskim školama je napisana iz vizure SAMO većinske etničke grupe. Kolonijalni period francuske istorije, kako ga vide neke manjinske etničke grupe, nije prihvatljiv za zvaničnu francusku istoriografiju. Sloboda veroispovesti je svima zagarantovana, ali izgled samo hrišćanskih bogomolja, dakle bogomolja SAMO većinske etničke grupe je u skladu sa pravilima njihove veroispovesti. Manjinskim etničkim grupama je uskraćeno to pravo, tj. država zabranjuje da džamije imaju minare. Zvanična obrazloženja za ovu odluku su različita, ali se nezvanično priznaje da je „francustvo“ sinonim zapadnjaštva, pa stoga veliki gradovi Francuske ne smeju dobiti obrise gradova Orijenta.
Ukratko, uprkos zvanično proklamovanom i usvojenom principu, država u Francuskoj nije konsekventno odvojena od etniciteta a pitanje je da li u evropskim državama ona to uopšte može biti. Počev od izbora državnih i neradnih verskih praznika, preko dizanja spomenika znamenitim ličnostima jedne države koji bi bili prihvatljivi za sve etnicitete, do uvažavanja dnevne dinamike molitvi nekih manjinskih etničkih grupa i njihovih specifičnih pravila održavanja lične higijene u državnim institucijama – sve je podredjeno shvatanjima SAMO većinske etničke grupe. Ne samo da država ne brani pravo pojedinca da se prikloni kulturnoj tradiciji svojih predaka već ga u odredjenim slučajevima izričito zabranjuje. Slučaj zabrane nošenja burke to najbolje dokazuje.
Preporuke:
0
0
2
subota, 10 oktobar 2009 16:59
Nikola Turajlić
Mea culpa, mea maxima culpa! Neću si do kraja života oprostiti što sam mladog i talentovanog filozofa Dinića proglasio za ljubitelja mladih krumpirića.
Gdje su sada i zlobnici koji su se podsmevali našem genijalcu Diniću da od škole ima Sorošev politički kurs.
Zbog toga što ga nismo cenili on nas je napustio na NSPM saitu i preselio u filozofske škole, gdje briljira u uljudnom intelektualnom ambijentu.
Preporuke:
0
0
3
subota, 10 oktobar 2009 18:54
Aleksandar
Bura u casi "teorijskih" besmislica. Na "empirijskom nivou" naravno da liberalizam vodi TVRDOM kastinskom drustvu. Pogledajte bastion liberalizma, SAD. Liberalizam prodaje iluziju da svi jednako mogu da zamisljaju kako ce postati bogati, dok su samo bogati zapravo bogati i postaju sve bogatiji, a za preskakanje klasa nema nikakve sanse.
Preporuke:
0
0
4
ponedeljak, 12 oktobar 2009 10:18
brm
@BB jedan
"Porodično pravo Francuske je izraz shvatanja (i evolucije shvatanja) braka i porodice SAMO većinske etničke grupe. Mnogoženstvo, koje je sastavni deo tradicije manjinske etničke grupe je zabranjeno. Istorija Francuske koja se uči u francuskim školama je napisana iz vizure SAMO većinske etničke grupe. Kolonijalni period francuske istorije, kako ga vide neke manjinske etničke grupe, nije prihvatljiv za zvaničnu francusku istoriografiju. Sloboda veroispovesti je svima zagarantovana, ali izgled samo hrišćanskih bogomolja, dakle bogomolja SAMO većinske etničke grupe je u skladu sa pravilima njihove veroispovesti."
PA NORMALNO JE DA JE TAKO - nacionalna država podrazumav konsensus oko bazičnih pitanja građana osnivača nacije, vlasnika države.... na koji novopridošli moraju da pristanu i da ga poštuju da bi dobili državljanstvo i time se "učlanili" u naciju... "učlanjivanje" je uvek dobrovoljno - niko ne tera crnce i Arape puškom u Francusku, ali ako se dosele moraju da poštuju tamošnji zatečeni identitet..ovo što vi suprotstavljate francuskom navodno nepravednom modelu slika je i prilika današnje kulturalističke Srbije i CG - SAČUVAJ BOŽE i apsolutno neodrživo i neodgovorno jer vodi u građanske ratove..
Preporuke:
0
0
5
ponedeljak, 12 oktobar 2009 18:19
Crnac i Arapin
@brm
niko ne tera crnce i Arape puškom u Francusku, ali ako se dosele moraju da poštuju tamošnji zatečeni identitet
Ne, ali su ti isti Francuѕi decenijama (pa i vekovima) eksploatisali te iste crnce i Arape upravo uz pomoć puške, a sad se prave - Englezi.
Preporuke:
0
0
6
utorak, 13 oktobar 2009 11:03
BB jedan
Poenta komentara je da državu nije moguće odvojiti od etniciteta.Kao dokaz naveden je primer Francuske koja je i pored primene državno-teritorijalnog koncepta nacije suštinski država samo »francuskih Francuza« - dakle većinske nacije. Kako onda rešiti pitanje manjinskih etničkih grupa? Teorija poznaje različite koncepcije a praksa samo dva načina: ili asimilacija, tj. integracija manjina u većinsku grupu i prihvatanje njenih vrednosti, ili getoizacija. Pokušaj uvodjenja posebnih kulturnih i političkih prava za pripadnike nacionalnih manjina vodi -pre ili kasnije - raspadu date države.
Preporuke:
0
0
7
utorak, 13 oktobar 2009 12:48
brm
@ BB jedan
tačno tako, samo mi "u svetlu ovoga" nije jasan tvoj prvi komentar...ili je to BB jedan A
crnče i arape mešaš babe i žabe
Preporuke:
0
0
8
utorak, 13 oktobar 2009 15:14
BB jedan
@brm
Pa dobro. Evo da opet pojasnim. Praksa pokazuje da nezavisno od raznih teorija i zvanično usvojenih koncepcija, država može biti organizovana samo kao država jedne, većinske (ili bar dominantne nacije). Kao dokaz navedeni su primeri francuskog porodičnog zakonodavstva, zvanično usvojenog vidjenja istorije Francuske, ali i teškoće na koje francuska država nailazi u „manje važnim“ stvarima kao što je odredjivanje državnih praznika, neradnih verskih dana prihvatljivih za sve etnicitete, zvaničnog jezika, itd. Te teškoće su jednostavno nepremostive i predstavljaju očigledan dokaz da država ne može biti odvojena od etniciteta, ili, drukčije rečeno, da je država gradjana iluzija, da su sve države, priznavale to ili ne, organizovane kao države većinske ili dominantne nacije. Nemačka je država Nemaca, Italija država Italijana, Francuska država belih, metropolitanskih Francuza, itd. To je realnost koja se nekome dopada nekome ne, koju neko priznaje neko ne.
I primer SAD, koji S. Divjak takodje navodi kao slučaj uspešne primene državno-teritorijalnog koncepta nacije, zapravo dokazuje suprotno. Činjenica da postoje Hispano Amerikanci, Italo Amerikanci, Afro Amerikanci i Amerikanci Bez prefiksa – jasno govori ko je zapravo dominantan etnicitet, ko se smatra Pravim Amerikancem. Mada je opšte prihvaćeno da je Amerika ideal multi-kulti države, činjenica da su starosedeoci i njihova kultura strpani u rezervate, da za njihovu kulturu nema mesta u tom multikulturnom društvu, predstavlja očigledan poraz ideje multikulturalnosti i gradjanizma.
.jpg)
Ukratko, uprkos zvanično proklamovanom i usvojenom principu, država u Francuskoj nije konsekventno odvojena od etniciteta a pitanje je da li u evropskim državama ona to uopšte može biti. Počev od izbora državnih i neradnih verskih praznika, preko dizanja spomenika znamenitim ličnostima jedne države koji bi bili prihvatljivi za sve etnicitete, do uvažavanja dnevne dinamike molitvi nekih manjinskih etničkih grupa i njihovih specifičnih pravila održavanja lične higijene u državnim institucijama – sve je podredjeno shvatanjima SAMO većinske etničke grupe. Ne samo da država ne brani pravo pojedinca da se prikloni kulturnoj tradiciji svojih predaka već ga u odredjenim slučajevima izričito zabranjuje. Slučaj zabrane nošenja burke to najbolje dokazuje.
Gdje su sada i zlobnici koji su se podsmevali našem genijalcu Diniću da od škole ima Sorošev politički kurs.
Zbog toga što ga nismo cenili on nas je napustio na NSPM saitu i preselio u filozofske škole, gdje briljira u uljudnom intelektualnom ambijentu.
"Porodično pravo Francuske je izraz shvatanja (i evolucije shvatanja) braka i porodice SAMO većinske etničke grupe. Mnogoženstvo, koje je sastavni deo tradicije manjinske etničke grupe je zabranjeno. Istorija Francuske koja se uči u francuskim školama je napisana iz vizure SAMO većinske etničke grupe. Kolonijalni period francuske istorije, kako ga vide neke manjinske etničke grupe, nije prihvatljiv za zvaničnu francusku istoriografiju. Sloboda veroispovesti je svima zagarantovana, ali izgled samo hrišćanskih bogomolja, dakle bogomolja SAMO većinske etničke grupe je u skladu sa pravilima njihove veroispovesti."
PA NORMALNO JE DA JE TAKO - nacionalna država podrazumav konsensus oko bazičnih pitanja građana osnivača nacije, vlasnika države.... na koji novopridošli moraju da pristanu i da ga poštuju da bi dobili državljanstvo i time se "učlanili" u naciju... "učlanjivanje" je uvek dobrovoljno - niko ne tera crnce i Arape puškom u Francusku, ali ako se dosele moraju da poštuju tamošnji zatečeni identitet..ovo što vi suprotstavljate francuskom navodno nepravednom modelu slika je i prilika današnje kulturalističke Srbije i CG - SAČUVAJ BOŽE i apsolutno neodrživo i neodgovorno jer vodi u građanske ratove..
Ne, ali su ti isti Francuѕi decenijama (pa i vekovima) eksploatisali te iste crnce i Arape upravo uz pomoć puške, a sad se prave - Englezi.
tačno tako, samo mi "u svetlu ovoga" nije jasan tvoj prvi komentar...ili je to BB jedan A
crnče i arape mešaš babe i žabe
Pa dobro. Evo da opet pojasnim. Praksa pokazuje da nezavisno od raznih teorija i zvanično usvojenih koncepcija, država može biti organizovana samo kao država jedne, većinske (ili bar dominantne nacije). Kao dokaz navedeni su primeri francuskog porodičnog zakonodavstva, zvanično usvojenog vidjenja istorije Francuske, ali i teškoće na koje francuska država nailazi u „manje važnim“ stvarima kao što je odredjivanje državnih praznika, neradnih verskih dana prihvatljivih za sve etnicitete, zvaničnog jezika, itd. Te teškoće su jednostavno nepremostive i predstavljaju očigledan dokaz da država ne može biti odvojena od etniciteta, ili, drukčije rečeno, da je država gradjana iluzija, da su sve države, priznavale to ili ne, organizovane kao države većinske ili dominantne nacije. Nemačka je država Nemaca, Italija država Italijana, Francuska država belih, metropolitanskih Francuza, itd. To je realnost koja se nekome dopada nekome ne, koju neko priznaje neko ne.
I primer SAD, koji S. Divjak takodje navodi kao slučaj uspešne primene državno-teritorijalnog koncepta nacije, zapravo dokazuje suprotno. Činjenica da postoje Hispano Amerikanci, Italo Amerikanci, Afro Amerikanci i Amerikanci Bez prefiksa – jasno govori ko je zapravo dominantan etnicitet, ko se smatra Pravim Amerikancem. Mada je opšte prihvaćeno da je Amerika ideal multi-kulti države, činjenica da su starosedeoci i njihova kultura strpani u rezervate, da za njihovu kulturu nema mesta u tom multikulturnom društvu, predstavlja očigledan poraz ideje multikulturalnosti i gradjanizma.